A carbon footprint is historically

A carbon footprint is historically defined as "the total sets of greenhouse gas emissions caused by an organization, event, product or person."[1]

The total carbon footprint cannot be calculated because of the large amount of data required and the fact that carbon dioxide can be produced by natural occurrences. It is for this reason that Wright, Kemp, and Williams, writing in the journal Carbon Management, have suggested a more practicable definition:
A measure of the total amount of carbon dioxide (CO2) and methane (CH4) emissions of a defined population, system or activity, considering all relevant sources, sinks and storage within the spatial and temporal boundary of the population, system or activity of interest. Calculated as carbon dioxide equivalent (CO2e) using the relevant 100-year global warming potential (GWP100).[2]
Greenhouse gases (GHGs) can be emitted through transport, land clearance, and the production and consumption of food, fuels, manufactured goods, materials, wood, roads, buildings, and services.[3] For simplicity of reporting, it is often expressed in terms of the amount of carbon dioxide, or its equivalent of other GHGs, emitted..

Most of the carbon footprint emissions for the average U.S. household come from "indirect" sources, i.e. fuel burned to produce goods far away from the final consumer. These are distinguished from emissions which come from burning fuel directly in one's car or stove, commonly referred to as "direct" sources of the consumer's carbon footprint.[4]

The concept name of the carbon footprint originates from ecological footprint, discussion,[5] which was developed by Rees and Wackernagel in the 1990s which estimates the number of "earths" that would theoretically be required if everyone on the planet consumed resources at the same level as the person calculating their ecological footprint. However, given that ecological footprints are a measure of failure, Anindita Mitra (CREA, Seattle) chose the more easily calculated "carbon footprint" to easily measure use of carbon, as an indicator of unsustainable energy use. In 2007, carbon footprints was used as a measure of carbon emissions to develop the energy plan for City of Lynnwood, Washington. Carbon footprints are much more specific than ecological footprints since they measure direct emissions of gases that cause climate change into the atmosphere.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่กำหนดไว้ในอดีตว่าเป็น "ชุดรวมของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกที่เกิดจากการองค์กรเหตุการณ์ผลิตภัณฑ์หรือคน". [1] การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ทั้งหมดไม่สามารถหาได้เพราะจำนวนเงินขนาดใหญ่ของข้อมูลที่จำเป็นและคาร์บอนความจริงที่ว่า ก๊าซสามารถผลิตได้โดยการเกิดตามธรรมชาติ มันเป็นเพราะเหตุนี้ที่ไรท์เคมพ์และวิลเลียมส์เขียนในวารสารการจัดการคาร์บอนได้ชี้ให้เห็นความหมายในทางปฏิบัติมากขึ้น: ตัวชี้วัดของจำนวนเงินรวมของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) และมีเทน (CH4) การปล่อยมลพิษของประชากรที่กำหนด, ระบบหรือกิจกรรมที่เกี่ยวข้องทั้งหมดพิจารณาแหล่งที่มา, อ่างล้างมือและการเก็บรักษาภายในขอบเขตพื้นที่และเวลาของประชากรระบบหรือกิจกรรมที่น่าสนใจ คำนวณเป็นก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เทียบเท่า (CO2e) โดยใช้ที่เกี่ยวข้อง 100 ปีที่มีศักยภาพภาวะโลกร้อน (GWP100.) [2] ก๊าซเรือนกระจก (ก๊าซเรือนกระจก) สามารถปล่อยออกมาผ่านการขนส่งกวาดล้างแผ่นดินและการผลิตและการบริโภคอาหารเชื้อเพลิงสินค้าที่ผลิต วัสดุไม้, ถนน, อาคารและบริการ [3]. สำหรับความเรียบง่ายของการรายงานก็มีหรือแสดงออกในแง่ของจำนวนเงินเทียบเท่าก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์หรือก๊าซเรือนกระจกหรืออื่น ๆ ที่ปล่อยออกมา .. ส่วนใหญ่ของการปล่อยก๊าซสำหรับการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ ครัวเรือนเฉลี่ยสหรัฐอเมริกามาจากแหล่งที่ "อ้อม" คือน้ำมันเชื้อเพลิงที่ถูกเผาในการผลิตสินค้าที่ห่างไกลจากผู้บริโภคขั้นสุดท้าย เหล่านี้มีความแตกต่างจากการปล่อยมลพิษที่มาจากการเผาไหม้น้ำมันเชื้อเพลิงโดยตรงเข้าไปในรถหนึ่งหรือเตาเรียกกันทั่วไปว่าเป็นแหล่งที่มาของ "โดยตรง" ของการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของผู้บริโภคได้. [4] ชื่อแนวคิดของการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์มาจากรอยเท้าทางนิเวศน์อภิปราย [5 ] ซึ่งได้รับการพัฒนาโดยรีสและ Wackernagel ในปี 1990 ซึ่งประมาณการจำนวน "ธาตุ" ที่จะในทางทฤษฎีจะต้องถ้าทุกคนบนโลกที่ใช้ทรัพยากรในระดับเดียวกับคนฮั่นคำนวณรอยเท้าทางนิเวศน์ แต่ให้ที่รอยเท้านิเวศเป็นตัวชี้วัดของความล้มเหลว, Anindita ตรา (CREA ซีแอตเติ) เลือกที่จะคำนวณได้อย่างง่ายดายมากขึ้น "รอยเท้าคาร์บอน" ที่จะได้อย่างง่ายดายวัดการใช้คาร์บอนเป็นตัวบ่งชี้ในการใช้พลังงานที่ไม่ยั่งยืน ในปี 2007, รอยเท้าคาร์บอนถูกนำมาใช้เป็นตัวชี้วัดของการปล่อยก๊าซคาร์บอนในการพัฒนาแผนพลังงานสำหรับเมืองของลินน์วูวอชิงตัน รอยเท้าคาร์บอนมีมากที่เฉพาะเจาะจงกว่ารอยเท้านิเวศเนื่องจากพวกเขาโดยตรง 'วัดการปล่อยก๊าซก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศนั้นออกสู่ชั้นบรรยากาศ